Jak powstawała telewizja w Polsce

Za pioniera telewizji w Polsce należy uznać Jana Szczepanika zwanego "polskim Edisonem", który w 1897 roku opatentował w Brytyjskim Urzędzie Patentowym (patent brytyjski nr. 5031) "telektroskop" - "czyli aparat do reprodukowania obrazów na odległość za pomocą elektryczności". Pierwszą w historii Polski transmisję telewizyjną przeprowadziła w 1931 roku rozgłośnia Polskiego Radia w Katowicach. Pracami eksperymentalnymi kierował inż. Twardawa.
Dopiero później prace nad uruchomieniem stacji telewizyjnej w Polsce rozpoczęły się w 1935 w warszawskim Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym oraz Polskim Radiu. W 1936 zbudowano nadajnik na warszawskim wieżowcu Prudential. Już 1937 na szesnastym piętrze tego wieżowca rozpoczęła działalność eksperymentalna stacja telewizyjna, korzystająca z anteny zainstalowanej na dachu. Kierownikiem stacji został Władysław Cetner. Pokaz próbnej transmisji telewizyjnej odbył się 26 sierpnia 1939 roku w Warszawie z udziałem Mieczysława Fogga.
Była to telewizja mechaniczna nadająca w standardzie 120 linii, nadawano m.in. film z telekina "Barbara Radziwiłłówna" z Jadwigą Smosarską w roli głównej, w tym czasie trwały prace nad telewizją elektroniczną 343-liniową. Rozwój prac badawczych nad telewizją, które były bardzo zaawansowane (przewidywane uruchomienie stałego programu – rok 1940), przerwał wybuch II wojny światowej.
Do prac nad polską telewizją powrócono w roku 1947. Prace w Państwowym Instytucie Telekomunikacyjnym (później Instytucie Łączności) prowadzone były pod kierownictwem Janusza Groszkowskiego i Lesława Kędzierskiego. W 1952 przy ul. Ratuszowej 11 w Warszawie powstało doświadczalne studio, powołano też pierwszy zespół programu telewizji. Pierwszy program został wyemitowany 25 października 1952 roku o godz. 19:00 (w przeddzień wyborów do Sejmu). Wówczas z Instytutu Łączności nadano 30-minutowy program muzyczno-baletowy, który był odbierany na 24 odbiornikach rozmieszczonych w klubach i świetlicach.
Trzy miesiące później – 23 stycznia 1953 – zainicjowano regularną emisję programu polskiej telewizji (pół godziny raz na tydzień). Po roku – 22 stycznia 1954 – uruchomiono Doświadczalny Ośrodek Telewizyjny z własnym zespołem dziennikarskim – to już z budynku przy placu Powstańców Warszawy 7 specjalnie na potrzeby nowo powstającej instytucji odbudowanym i powiększonym po zniszczeniach wojennych dawnym banku. Program ośrodka emitowano początkowo raz w tygodniu, a od 1 listopada 1955 – trzy razy.
Dopiero rozpoczęcie emisji przez Warszawski Ośrodek Telewizyjny 30 kwietnia 1956 umożliwiło dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów. WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną na Pałacu Kultury i Nauki. Wysokość masztu sięgała 227 metrów.