Nadchodzi era naziemnej telewizji cyfrowej w Polsce

Nadchodzi DVB-T era telewizji cyfrowej. W zdygitalizowanym świecie coraz więcej analogowych technologii zastępowanych jest ich cyfrowymi odpowiednikami. Za jakiś czas do historii w Europie przejdzie klasyczna analogowa transmisja telewizyjna, którą zastąpi sygnał DVB-T. Nie wszyscy jednak wiedzą czym jest telewizja cyfrowa, czym się różni od dotychczasowej telewizji naziemnej, kiedy w Polsce cyfrowy sygnał zastąpi analogowy oraz co zrobić, by korzystać z cyfrowej telewizji w domu. Naziemna telewizja cyfrowa Osoby przeglądające materiały dotyczące telewizji cyfrowej bardzo szybko natkną się na powszechnie używany skrót DVB (ang. Digital Video Broadcasting), który przez wielu autorów, nie bez przyczyny, traktowany jest jako synonim telewizji cyfrowej. Sam skrót DVB określa zbiór norm opracowanych przez konsorcjum ponad 270 firm i nadawców, którzy zrzeszyli się w celu opracowania standardów wykorzystywanych w cyfrowej transmisji sygnału telewizyjnego oraz towarzyszących mu sygnałów audio i dodatkowych danych. Normy związane z telewizją cyfrową DVB publikowane są przez Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych, Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki oraz Europejską Unię Nadawców. Nie tylko DVB-T, ale też DVB-C, DVB-S i DVB-H Standardy dotyczące cyfrowej transmisji telewizyjnej podzielone zostały na cztery główne grupy, zwane standardami nośnikowymi, które różną się sposobem nadawania i częstotliwością sygnału. Pierwszą z nich jest cyfrowa telewizja satelitarna DVB-S (ang. Satellite), drugą cyfrowa telewizja kablowa DVB-C (ang. Cable), trzecią cyfrowa telewizja naziemna DVB-T (ang. Terrestrial), czwartą, ostatnią DVB-H (ang. Handheld), która dostosowana jest do wymagań urządzeń przenośnych takich jak telefony komórkowe czy tablety. O co w tym wszystkim chodzi W 2006 roku na specjalnie zorganizowanej konferencji w Genewie, kraje zrzeszone w Europejskiej Unii Nadawców zatwierdziły dla całej Europy plan cyfryzacji emisji naziemnych programów telewizyjnych. Na konferencji tej ustalono, że telewizja analogowa na terenie Europy powinna zniknąć najpóźniej w 2015 roku. Dla państw Unii Europejskiej plan przechodzenia od emisji analogowej do cyfrowej koordynują instytucje Unijne. Polska początkowo miała wyłączyć telewizję analogową do końca 2012 roku, jednak termin ten został przedłużony i ostatecznie ostatni nadajnik analogowy ma zostać wyłączony do 31 lipca 2013 roku. W Polsce proces przechodzenia na odbiór cyfrowy monitorowany jest przez Urząd Komunikacji Elektronicznej i Krajową Radę Radiofonii i Telewizji. W wyniku ustaleń konferencji w Genewie, Polsce przydzielono osiem tzw. multipleksów DVB-T, określanych skrótem MUX (od ang. multiplex). Multipleks należy tu rozumieć jako pojedynczy zbiorczy kanał telewizyjny (kanał częstotliwości), w którego wnętrzu umieszcza się kilka lub kilkanaście oddzielnych programów telewizyjnych i radiowych. Innymi słowy multipleks jest czymś na kształt kontenera danych, i nie należy go mylić z fizycznie rozmieszczonymi na terenie polski masztami nadawczymi, pracującymi na różnych kanałach częstotliwości, których może być kilkadziesiąt lub nawet kilkaset.Upakowanie w jeden kanał telewizyjny (multiplex) kilku lub kilkunastu programów możliwe stało się dzięki zastosowaniu kompresji danych i nowoczesnych sposobów modulacji sygnałów dla fal radiowych. Normy DVB-T dopuszczają kompresję sygnału telewizyjnego z wykorzystaniem kodowania MPEG-2 lub MPEG-4 (H.264/AVC). W różnych krajach stosuje się różne typy kodowania. W Polsce, ze względu na większą kompresję, zdecydowano się wdrażać telewizję DVB-T na standard MPEG-4. Z kolei np. w Niemczech, podobnie jak w większości krajów Europy Zachodniej, gdzie telewizja DVB-T wdrażana była wcześniej, wykorzystywany jest obecnie standard MPEG-2. Niezależnie od sposobu kompresji MPEG-2/4, standard DVB-T przewiduje nadawanie programów telewizyjnych w wysokiej rozdzielczości Full HD (1920 x 1080 pikseli) lub HD Ready (1280 x 720). Kodowanie wielokanałowego dźwięku odbywa się zaś zgodnie ze standardem Dolby Digital Plus (EAC-3). DVB-T: co potrzebujemy do odbioru Aby odbierać w Polsce naziemną telewizję DVB-T potrzebny jest odbiornik telewizyjny wyposażony w tuner cyfrowy DVB-T i dekoder MPEG-4 (H.264/AVC). Praktycznie każdy nowy telewizor dostępny obecnie w polskich sklepach spełnia te wymagania. W starszych telewizorach odbiór cyfrowej telewizji naziemnej możliwy jest po dokupieniu specjalnej przystawki STB (ang. set-top-box), która nazywana jest też przez wiele osób dekoderem lub tunerem DVB-T. Taka przystawka wyposażona jest w cyfrowy dekoder i tuner DVB-T, do którego podłącza się antenę telewizyjną. Przystawka STB dekoduje cyfrowy sygnał, a następnie wysyła do zwykłego telewizora tradycyjny analogowy sygnał za pośrednictwem złącza antenowego bądź analogowych złączy wideo SCART, S-Video, Composite (chinch). Dzięki temu stary odbiornik telewizyjny bez problemu może być wykorzystywany do odbioru telewizji cyfrowej. Oczywiście zmiana kanałów odbywa się tutaj nie pilotem od telewizora, ale tym dostarczanym przez producenta STB.